میدونی اسمون دلش ابریه وچشاماش همش بهاریه ، این روزها دلش می گیره ،انگار می دونه ساییه سرد دنیا رو باید تا ته زندگی تنها بکشه .انگاری فهمیده که تنها می مونه،فهمیده که بابای خوب عالم همین روزها به سفر می ره .حتما نمی تونه تا چند روزدیگه به وبلاگش سر بزنه . هر سال این روزا که میآد به چشاش یه قفل سنگین مزنه تا رفتن بابا رو نبینه ،ولی صدای پاشو هر کاری که میکنه نشنوه ..... برا همینه که گریش بند نمیشه.
