سفارش تبلیغ
صبا ویژن

85/9/22
1:45 عصر

ترنگه

بدست علی عابد در دسته

     زیباترازباران

من ازآ ن شب که سر زلف طلایی تو دیدم               

                                     همه تن مهر شدم نور شدم  سایه دریدم

        تو کجا بوده ای ای تازه ترین بخت بهاران

                                               باش تا با تو بهار آید صبح آیدوباران

       همه دریا شده ام موج من امشب تو کجایی 

                  همه زیبا شده ام یوسف زهرا (ُس)توبیایی  

**************************************    

     پدر 

تنهاست ،پدر خسته است ./

پدر دستاش ،پدر لبهاش //ولی چشمان او هرگزنمی لرزند //

پدرمملو ه ایمان است نه تزویر ،نه قداره نه شمشیر./نه خوفی از عدو یا لا ت بالا دست ./

پدر خالی زباد غب غب تقواست ./پدر ازدرس هم چیزی نمی داند ‍؛اما به پای واژه می خیزد ./

او مردی است با یک داس وچنداصله نهال در باغ این دنیا ./پدر خالی ازاین دنیا ست ، نه آویزان  ./

پدرمی گفت :ققنوس را دیده است . (در قاف ) ./کمان داری به آرش یاد می داده است. (در البرز) ./

پدر می گفت :تمام فکر من این است  ،که باد نفس نهال تازه ا م را نشکند روزی ./

مبادا دوزدکی فرزند من دوزدی کند جایی ./

پدر پی جور یک صیغه است ./پد رخالی نمی بندد ./ پدر خسته است ./

برای یاد بودت ای پدر ازواژه ها تندیس می سا زم  ./

  پدراسطوره ای  .تو اواز جبریلی که بذر عشق می پاشی ./

. پدر تنهاست .پدر دستاش ،پدر لبهاش هرگز نمی لرزند ./

پدر انگار خوابیده است ./ پدر در حال پرواز است ./              

                        علی عابد

       ماییم که از جنبش و پیکار نترسیم

                                             ماییم که از خفت و آزار نترسیم

                از منطق و از گفتن ما سخت بترسید

                                            کز گفتن هر گفته در انظار نترسیم 

                باید نگذاریم که نیرنگ بگیرد

                                                 بر دامن ما لکه ننگ بگیرد

   ایران کهن جایگه زاغ و زغن نیست 

                                                        منزلگه بیگانه ی دون کشور من نیست


سروده مقام معظم رهبرى حضرت آیة الله خامنه اى (مدّ ظله العالى) :

دلم قرار نمى گیرد از فغان بى تو ***سپند وار زکف داده ام عنان بى تو

ز تلخ کامى دوران نشد دلم فارغ ***زجام عشق لبى تر نکرد، جان بى تو

چو آسمان مه آلوده ام ز تنگ دلى ***پر است سینه ام از اندوه گران بى تو

نسیم صبح نمى آورد ترانه شوق ***سر بهار ندارند بلبلان بى تو

لب از حکایت شب هاى تار مى بندم ***اگر امان دهدم چشم خون فشان بى تو

چو شمع کُشته ندارم شراره اى به زبان ***نمى زند سخنم آتشى به جان بى تو

ز بى دلى و خموشى چو نقش تصویرم ***نمى گشایدم از بى خودى زبان بى تو

عقیق سرد به زیر زبان تشنه نهم ***چو یادم آید از آن شکرین دهان بى تو

گزارش غم دل را مگر کنم چون امین(*)***جدا از خلق به محراب جمکران بى تو